Een Bekende Bunschoter... of toch niet!?

Afgelopen vrijdag stond ik in de plaatselijke krant: "De Bunschoter". Ik was gevraagd voor de rubriek spreekbeurt en dit is het resultaat....

Israël oefent aantrekkingskracht uit op Anouk ter Haar

Anouk ter Haar op een uitkijkpost in Petra.

Naam: Anouk ter Haar.
Leeftijd: 26.
Werk: Activiteitenbegeleidster.
Hobby's: Zwemmen/waterpolo, dwarsfluiten, op de computer foto’s bewerken en nog veel meer.

Kun je een uitleg over je beroep geven?

Ik werk als activiteitenbegeleidster bij Bartiméus in Doorn. Ik begeleid drie verschillende groepjes cliënten. Deze drie groepjes zijn heel verschillend. De cliënten die ik begeleid, hebben een meervoudige beperking dat houdt in dat zij naast hun verstandelijke handicap ook een visuele handicap hebben en ik heb ook cliënten die ook nog een auditieve beperking hebben. Kortom, de cliënten zijn slechtziend of blind en/of slechthorend/doof. Wij bieden verschillende activiteiten aan deze cliënten. Zo gaan we gymmen, wandelen, fietsen, zwemmen. Maar ook bakken we koekjes en koken we spaghetti.
We hebben ook activiteiten als muziek, snoezelen of verven. Ik zeg wel eens: alles wat je als vrijetijdsbesteding doet, doe ik met de cliënten. Er komt natuurlijk wel iets meer bij kijken dan alleen maar leuke dingen doen. We hebben ook cliënten met gedragsproblemen. En iedere cliënt is weer anders en heeft een andere begeleidingsstijl nodig. En ik heb natuurlijk de verantwoordelijkheid dat alles goed en veilig verloopt.

Met welke kernwoorden zou jij jezelf omschrijven in een chat?

Dat ligt er een beetje aan, in wat voor stemming ik ben en wat het doel is van die chat…
Maar ik denk dat dit wel een goede beschrijving is: rustig, kat uit de boom kijken, sportief, avontuurlijk, spontaan, doorzetter.

Wie zijn je vrienden?

Dat zijn er verschillenden. Wonend in het dorp, Amersfoort en Baarn. Als ik ze hier allemaal moet noemen, ben ik wel even bezig en dat doe ik ook maar niet. Dan kan ik ook niemand overslaan. Ze waren in ieder geval allemaal blij dat ik weer veilig terug was uit Jordanië en Israël. Dat doet je wel goed!

Je hebt de ziekte van Von Recklinghausen. Wat houdt dit in?

De ziekte van Von Recklinghausen, ook wel neurofibromatos (NF) genoemd, neuro = zenuw, fibroom = gezwel. Het betekent dus dat er kleine gezwellen groeien bij je zenuwen. Dit kan over je hele lichaam groeien. Sommige mensen hebben over hun hele lichaam allemaal kleine bultjes.
Omdat de gezwellen bij je zenuwen groeien, kunnen ze erg pijn doen of jeuken. Bij mij groeit er een gezwel bij mijn oogzenuw, waardoor mijn rechteroog gedeeltelijk dicht zit. Ik heb ook nog wel op meerdere plaatsen kleine gezwellen. Al heel wat keren ben ik geopereerd, om gezwellen of gedeeltes van gezwellen weg te halen. Mensen die er nog meer over willen weten kunnen op www.neurofibromatose.nl kijken.

Wat zijn je bezigheden voor de Vereniging Ziekte van Von Recklinghausen?

Eén keer ben ik mee geweest als assistent begeleidster op een internationaal zomerkamp in Istanbul. Hier was ik er meer voor de tieners dan dat ik de praktische zaken regelde. De tieners konden natuurlijk wel alles aan mij vragen. En wist ik iets niet, dan kon ik dat weer aan de ‘oudere’ begeleiders vragen. Om het dan weer terug te koppelen naar de tiener.
Ik heb ook een keer een weekend voorbereid samen met nog andere begeleiders. Helaas kon ik toen zelf niet het weekend aanwezig zijn vanwege een operatie. Op dit moment ligt het vrijwilligerswerk binnen de vereniging voor mij een beetje stil.

Recent was je in Israël en Jordanië. Waarom?

Toen ik een jaar of negen was, wilde ik heel graag naar het land waar Jezus geleefd en gewoond heeft. Waar de verhalen in de Bijbel over gaan. Het leek mij bijzonder om die plekken te zien. Toen was ik natuurlijk te jong om daar heen te gaan, en het was er toen nog onrustiger dan het nu is. Eigenlijk heb ik dus een lang verwachte wens uitgevoerd. Jordanië heb ik er ook bij gedaan omdat het mij een mooie combinatie leek en ik wilde de stad Petra ook graag zien. Op de foto zit ik op een uitkijkpost in Petra.
Maar ook andere plaatsen, zoals Yad Vashem, hebben veel indruk op mij gemaakt. Het is erg bijzonder om in Israël te lopen en dan te bedenken dat Jezus hier ook is geweest. Soms besef je dat niet zo goed, dat komt meer door al de poeha die ze erom heen hebben gemaakt. Maar toch is het zeer de moeite waard geweest en zou ik het zo weer doen. Het was een mooie onvergetelijke reis.

Maken de economische ontwikkelingen je zenuwachtig?

Nee, absoluut niet. Daar houd ik mij niet echt mee bezig en ik denk altijd maar: het komt wel weer goed. Zo is het altijd gegaan… als er een crisis was kwamen we er altijd weer bovenop. Zolang ik nog een huis heb, waar je normaal in kan leven en je gezond bent, is het goed.
In Jordanië heb ik wel anders gezien. Bedoeïenen die in tenten leven. En als ze in kleine dorpjes leven (omdat de overheid dat wil) zijn het ook allemaal kleine vervallen huisjes. Misschien kiezen die mensen er zelf voor en weten ze niet beter. En niet alleen de bedoeïenen, maar ook de andere bevolking leeft daar in kleine, soms bouwvallige, huizen. Dus hebben wij het hier nog goed!

Wat zou je doen als je 100.000 euro zou krijgen?

Dan kies ik dit keer een keer voor mijzelf en zou ik een appartement gaan kopen.

Favoriete:
- Boek: de Bijbel.
- Krant: in mijn studententijd Spits, nu lees ik niet zo vaak de krant.
- Cd: Kingdom of comfort van Delirious.
- Tv-programma: Bones.
- Website: -
- Persoon: Jezus.

In hoeverre speelt het christelijk geloof een rol in je leven?

Dit is voor mij wel erg belangrijk. Misschien is dat ook wel de reden waarom het land Israël aantrekkingskracht op mij heeft. Jezus is belangrijk voor mij. Want Hij is voor mijn (onze) zonden gestorven. Dit hebben we onlangs nog gevierd. Ik probeer God zoveel mogelijk in mijn leven te betrekken. Daarbij heb ik ook altijd heel veel kracht ervaren in mijn leven als ik het moeilijk heb of bij het dragen van de aandoening (NF) die ik heb.

Je werkt in de zorg. Hoe is het gesteld met de zorgsector in Nederland?

Op zich was het wel goed geregeld in Nederland. Maar nu met de nieuwe ZZP’s (zorgzwaartepakketten) weet ik het zo net nog niet. Als ik dan kijk naar hoe de groepjes bij mij op het werk opnieuw worden ingedeeld. Dan gaat het meer om het geld dan om de kwaliteit en dat lijkt me niet goed.
Op tv zie je soms dat mensen worden vastgebonden, maar bij ons in de instelling gebeurt dit alleen als het is vastgelegd in het ondersteuningsplan en er moet toestemming voor gegeven zijn. Het gebeurt eigenlijk ook alleen maar als het de cliënt veiligheid biedt. Met elkaar dragen we de zorg, om het de cliënten zo prettig mogelijk te maken.

Hoe belangrijk is vrijwilligerswerk voor je?

Af en toe ga ik een week mee als vrijwilliger op de boot van de Zonnebloem. Dit heb ik nu drie keer gedaan. Ik ga dan mee als verzorgende. Dit is erg leuk. Als verzorgende heb je hier nog alle tijd voor de gasten en het maakt niet uit hoe lang je bezig bent met de zorg die je geeft. Sommige gasten vinden dat heel vreemd en die zeggen dan ook: ‘moet je niet opschieten?’ of ‘schiet nou maar eens op!’ De gasten zijn niet gewend dat er zoveel tijd en aandacht voor hen is.
In de verzorg- en verpleeghuizen heb je soms nog maar weinig tijd, voor even een praatje of wat persoonlijke aandacht. Dat gebeurt bijvoorbeeld tussen het wassen door. Op de boot van de Zonnebloem kan dit wel. Daarom vind ik dit ook erg leuk om zo nu en dan te doen. En de gasten zijn ook erg dankbaar, voor wat je doet. Zo hebben de gasten ook echt vakantie.

Wat vind je van ‘ons darrep’?

Het is een mooi en fijn dorp om in te wonen. Je hebt er van alles wat… je hebt water en polders. Een mooie natuurcombinatie. Vroeger dacht ik hier wat anders over en zou ik het niet erg vinden om buiten het dorp te gaan wonen. Maar nu vind ik het wel een leuk dorpje om in te blijven wonen. (JM)