We gaan Jeruzalem verlaten en gaan weer terug naar Jordanië!!! En omdat we vandaag niet “heilig gekleed” hoeven, werden de korte kleren uit de koffer getrokken ;)…
We moesten wel vroeg op en daar had ik voor het eerst moeite mee, dus nog even blijven liggen toen de wekker ging… maar niet te lang want de koffer moet om 7.00 uur bij de deur staan en dat heb ik precies gered :).
We reden langs dadelplantages, de geiten zijn we dit keer niet tegen gekomen. De geiten dienen voor “biologisch groeien” geiten eten het onkruid op en poepen → dus ze hoeven niet het onkruid te bestrijden met chemische middelen en de bemesting komt van de geiten.
We rijden verder door de woestijn en langs de dode zee. Waar Anneke verteld over modderputten waar je in kan zakken. Ze verteld een verhaal over een man, een rabbi, die in zo’n put was gevallen. Je kan wel 10 meter naar beneden vallen… In Gen : 14 : 10 staat ook wat geschreven over deze putten.
Als eerste gingen we naar Ein Kedy dit betekend huis van de steenbok. Deze plaats is bekent van het verhaal van David en Saul, dat David, Saul kan doden maar dit niet doet en in plaats daarvan een stukje van zijn mantel afsnijd 1 Sam: 24.
Het was hier erg mooi!!! Je liep over rotsen langs watervallen en door beekjes. Bij één waterval, waar we ook foto’s hebben gemaakt, moest ik denken aan dat liedje van: “als een hert dat verlangt naar water”.
Het was echt schitterend. Er is een vogel die alleen in dit gedeelte voorkomt, weet alleen niet meer hoe hij heet, die hebben we ook gezien.
De sodomsappel hebben we niet gezien. Dit is een giftige appel… als je daar tegenaan slaat komt er zwarte stof uit, dat is giftig. Anneke zei dat het wel hielp als je, je hoofd stootte dan zeg je: “sodomsappel” haha die moeten we dus onthouden ;).
Nadat we deze prachtige wandeling hadden gemaakt gingen we verder op weg naar de dode zee, de koffie en de lunch. De koffie liet ik maar even voor wat het was, we hadden namelijk niet zo lang de tijd en ik wil natuurlijk wel even genieten van de dode zee :)
Dit was echt een hele aparte ervaring. Ze zeggen dat je niet kan zwemmen, dat heb ik natuurlijk wel uitgeprobeerd. Het zwemmen lukte wel, maar het voelt heel raar…
Op een gegeven moment wilde ik gaan staan, maar hier was het al te diep en kon ik niet staan. Normaal gesproken ga je dan kopje onder en zink je eerst naar de bodem om vervolgens proestend weer boven te komen. Maar hier was dat niet zo, ik werd gelijk omhoog gedrukt en zweefde als het ware …
zoutkorrel wat in de zee lag
Toen we na de lunch verder reden kwamen we langs Sodom en Gomora, dit zijn nu alleen nog maar zoutrotsen. Heel veel en heel hoog!!! Ergens bovenop de rotsen stak nog een pilaar er boven uit. Dat zou de vrouw van Lot zijn?!? Alleen is ze wel gegroeid in die jaren (groter geworden), ik weet het zo net nog niet hoor… sommige dingen moet je maar met een korrel zout nemen (wat toepasselijk) en sommige dingen met een hele grote korrel of een handvol korrels ;).
We rijden weer verder door de woestijn. Ik dacht bij de woestijn altijd aan zand, zand en nog een zand. Zeg maar één hele hele hele grote zandbak… Maar hier waren juist heel veel rotsen. Zo oneindig uitgestrekt! dat ik mij niet kan voorstellen dat Israël veel kleiner is dan Nederland.
Wiege en Carry zeiden bij de dagsluiting over hoe de bijbel begint: “De aarde was woest en ledig”. Het was een mooie vergelijking met wat we zagen in de woestijn… alleen heb ik altijd nog een beeld van water erbij en dat is in de woestijn alleen als het geregend heeft in het binnenland. De dode zee ligt namelijk 400 meter onder de zee spiegel en is ook het laagste gedeelte, dus als het in het binnenland veel regent stroomt het water met geweld naar beneden…
Na lang rijden kwamen we bij Yotvata en hier stopten we even om wat te drinken, ijs te eten en nog even de laatste souvenirs te kopen… Bij de grens zou niets meer zijn, dus het was wel handig om nog wat te drinken in deze hitte…
Bij de grens aangekomen gingen we met zijn allen uit de bus. Dat was volgens Anneke, beter omdat ze anders de bus helemaal moesten controleren. En lopen zou sneller gaan… Nou moet je je voor stellen dat het minsten tussen de 30o C en de 40oC was... misschien nog warmer!? En dan moet je met je koffer van 20 kilo zeulen om nog maar niet te spreken van de handbagage… Nou ja anders had je misschien wel weer: bus in; bus uit; bus in; bus uit; bus in; bus uit gemoeten dus weet niet wat vermoeiender was geweest… alleen was het wel een heel eind lopen met je koffer.
Opzich verliep de overgang best vlot, ze hadden het wel weer over geen aangebroken levens middelen mee nemen, maar ook deze keer werden de koffers niet open gemaakt… Ik had mij maar weer op het ergste voorbereid, dan valt het altijd mee dacht ik… dat was ook zo, alleen moesten we wel weer vaak de paspoorten laten zien.
Toen we eenmaal door de douane heen waren kwam er al een bus aan, mooi dachten we… maar die bus bleek niet voor ons te zijn?!
De chauffeur kon ook geen Engels, dus het schoot ook niet echt op of zo met vragen of dit onze bus was.
Omdat er iemand ons zou opvangen, die ook nog de visums zou regelen, werd er naar het tour-Office gebeld en een half uur later, kwam er een man, ik noem het maar even een ambtenaar, hij had opdr. gekregen dat we om 17.00 uur zouden komen en dat hij er dan moest zijn. Nou dat was hij dus ook, alleen wij waren er eerder… Hij was er wel precies om 17.00 uur dus dat scheelt. Hij moest dus nog onze visums regelen en toen konden we in de bus stappen… die bus die er dus aan kwam rijden, toen wij klaar waren bij de grens, maar zei dat hij naar het vliegveld moest of zo?!?
Op naar het hotel, wat zou het nu weer voor hotel zijn en wat voor kamer? Das altijd weer een verrassing… Het is een beetje een oud hotel, maar verder zijn het wel mooie grote kamers, te minste mijn kamer! Hier blijven we voor twee nachten dan vertrekken we naar Petra.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten