Vandaag gaan we dus naar Petra.
En hier komt het eerste verhaal van mijn Jordaanse “lovers” waar jullie natuurlijk allemaal op zitten te wachten… :)
Het begint dus bij het ontbijt. Ik zit met Netty en Jan te ontbijten, toen Khalifeh kwam zitten. Achter het brood stond een jongen die volgens Khalifeh nog geen vrouw had. Khalifeh zei tegen die jongen: “she a good girl” en zoiets van dat ik bij hem in de keuken ging werken….
***WORDT LATER VERVOLGT***
De weersvooruitzichten waren niet zo heel goed, maar vanmorgen scheen toch de zon al, dus we hadden goede hoop.
Van het hotel gingen we lopend naar de stad toe. Nadat we daar zijn gearriveerd, moeten we eerst nog een heel eind lopen, voordat we de kloof in kunnen lopen. Je kan dit ook op paarden doen of in een rijtuig. Een aantal van ons, neemt een paard en de rest gaat gewoon lopen. Ik dacht dat je, dan met het paard ook de kloof door zou lopen en dat wilde ik niet, maar dat was niet zo, dus uiteindelijk ben ik ook maar op een paard gestapt…
Toen we voor de kloof stonden, moesten we nog even wachten op de mensen die te voet waren gegaan. Om uiteindelijk, door de kloof te lopen en de oude stad binnen te gaan. Ik heb het al heel vaak gezegd, maar dit is ook weer onbeschrijfelijk… Je loopt daar tussen twee rotswanden, die 70m hoog zijn en soms wordt het pad heel smal. En aan het einde van de kloof zie je de schatkamer zo langzaam aan verschijnen en kom je in de ruïne stad.
Het begint wel weer af en toe te regenen :(. Maar achteraf hadden we best lekker weer, want als het deze dag heel warm en zonnig was geweest, weet ik niet of je wel zo lekker had gelopen?!
Tot de lunch worden we rondgeleid, daarna ben je vrij om te doen wat je zelf wil. Een aantal: Edith & Jan, Truus & Cees, Netty & Jan, Lidy & Jan, Addie & Cees en ik, gingen verder naar boven 900 traptreden op, naar het klooster. Het was wel een lastige tocht, want het waren geen gewone traptreden, zoals ik dacht, maar uitgehouwen uit de rotsen. Soms kwam er met een rotgang nog een ezel naar beneden of naar boven gerend en je hebt ook nog wel eens menselijke tegenliggers, maar ja die hebben ook last van jou dus… Of het er echt 900 zijn weet ik niet ik ben gestopt met tellen bij de 11 ;-P…
Maar na een lange tocht, die ik nu achteraf misschien toch wel weer zou maken (toen ik het net had gedaan zei ik van niet), kwamen we op een open plek waar het klooster was, na een kopje mint thee en weer nieuwe moed hebben verzameld. Gingen we naar een aantal uitkijkposten. Je kan hier oneindig ver kijken. Het is echt de moeite waard geweest… het is echt schitterend hier!
Volgens mij zou je ook het graf van Aaron kunnen zien, maar die hebben we niet meer gezien. Alleen vanochtend vanaf de straat hebben we het graf wel even gezien.
Nu de terug weg nog, meestal gaat dat, moeilijker maar het viel mee. We waren redelijk snel weer beneden… Bij het restaurant rusten we nog even uit en als het begint te regenen blijven we nog maar even schuilen. Toen het weer droog werd gingen we terug naar de kloof en weer terug naar het hotel.
Dat was nog best een eindje lopen hoor, ik dacht we zijn nu natuurlijk zo door die kloof heen, want terug is altijd sneller en op de heen weg hebben we ook vaak stil gestaan… maar er kwam geen eind aan die kloof, nou ja uiteindelijk natuurlijk wel, maar het duurde best nog wel een tijdje… terug in het hotel en na het eten hadden we natuurlijk weer dagsluiting.
*** VERVOLG VAN VANOCHTEND***
De zaal was nog gesloten dus Cees ging de sleutel halen. Die jongen van vanochtend kwam ook voorbij en zei: “ik haal de sleutel” tegen mij. (ik wist op dat moment niet dat Cees die al aan het halen was). Even later kwamen ze beide terug, die jongen bleef een beetje in de zaal hangen, en naar mij kijken… dus reden weer voor de nodige grapjes. Toen hij besloot om weg te gaan, bleef hij nog steeds kijken en liet de lift twee keer voorbij gaan…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten