Vandaag weer een nieuwe dag, weer één met veel bezichtigingen. Als eerste gingen we naar de berg der Zaligsprekingen. Waar Jezus de bergrede heeft gehouden, dit staat in Mat. 5. Boven op de berg was een kapel gebouwd, op elke heilige plaats is een kerk gebouwd dus dat is niet zo verwonderlijk. Voor de kapel heeft Addie of was het deze keer Cees? de berg rede nog voor gelezen. In de kapel was een mis bezig. Je mocht er wel naar binnen gaan, je verstond er alleen niets van. Maar ik heb maar een beetje rond gekeken in het kapelletje. In de koepel van de kapel, waren ramen waarin, in het glas in lood de zaligsprekingen stonden geschreven in het Hebreeuws. Er waren ook schilderrijen, over de lijdensweg van Jezus. Buiten was het ook mooi aangelegd, alleen is het wel vol met toeristen. We gingen weer met de bus verder, nou ja verder denk dat we iets meer als 100 meter hebben gereden toen mochten we er alweer uit. Hier gingen we een wandeling naar beneden maken. Het was een mooie wandeling je liep zo tussen de bloemenvelden zeg maar… en als je naar links keek kon je het meer over kijken. Er werden wederom veel foto’s van bloemen gemaakt…
Iedereen is heel beneden aangekomen, wat nog wel lastig was, het laatste stukje was namelijk best stijl en je moest goed uitkijken waar je je voeten neer zetten. Toen we dan beneden aan kwamen moesten we nog even wachten op de bus, die ons naar een restaurantje bracht, waar we thee en koffie gingen drinken ( we hadden trouwens een andere buschauffeur gekregen, ik weet alleen niet hoe hij heet).
De koffie en thee is nog een verhaal apart. Ze drinken hier van die poederkoffie uit een zakje wat je in je kopje doet en dan heet water er over. Das echt smerig, denk ik, zo ziet het er namelijk wel uit er drijft namelijk allemaal prut in enzo. De thee komen ze hier al aangemaakt brengen dus je kan hem niet op je eigen smaak maken. En meestal zit het zakje er nog in en is het zwarte thee… Maar goed na wat gemopper en gelach om de koffie (je kan er maar beter om lachen dan gaan huilen) gingen we weer verder. We gingen nu naar Capernaum. Hier zou het huis van de schoonmoeder van Petrus hebben gestaan. Waar deze gestaan heeft, staat nu een kerk, verrassend he ;)… Maar de kerk was wel mooi gebouwd, de kerk was boven de fundamenten gebouwd van het huis. Zo kon je dus, de fundamenten zien. In het midden van de kerk, kan je ook naar beneden kijken naar de fundamenten.
Aan het begin kom je eerst nog een beeld tegen van Petrus die twee sleutels bij zich draagt, voor de hemel en de aarde, omdat Petrus de toegangspoort is.
Er lagen ook brokstukken van zuilen met daarop het reliëf van zeven vruchten: druiven; dadels; olijfen; vijgen; granaatappel; gerst en tarwe. Anneke vertelde een verhaal, dat er in de granaatappel 613 pitten zouden zitten en dit is ook het aantal goede werken wat de Jood moet doen. De andere vruchten hebben ook een betekenis, maar die werden niet verteld.
Na wat hebben rondgelopen, gingen we terug naar de bus en vervolgde we onze weg naar Tabga. Hier zou Jezus aan zijn discipelen zijn verschenen toen zij de hele nacht hadden gevist maar niets hadden gevangen. Jezus zei toen dat ze de netten aan de andere kant moesten uitgooien. Dit verhaal kan je o.a. lezen in Luc. 21
Ook zijn we daar in een kerk geweest, waar een mozaïek was van het verhaal van de wonderbaarlijke spijziging Mat. 14:13-21 op de mozaïek stonden alleen vier broden afgebeeld maar Anneke zegt dan: “dat Jezus zegt ik ben het brood”, zo kom je dan op vijf.
Anneke verteld over cactussen die langs de weg staan, die cactussen heetten Sabras. Deze zijn ruw en heeft vervellende doorns, maar is heel zoet van binnen. De kinderen die in Israël worden geboren noemen ze ook Sabras. Omdat ze net zo zijn als die schil. Ze zijn ruw en niet erg beleefd en nog iets maar dat weet ik niet meer, maar zoet van binnen.
Na de lunch, een stokbroodje met kaas of tonijn, gingen we met een treintje door de kiboets. Waar we dus zo ongeveer het verhaal hoorde over het ontstaan, alleen sommige stukken werden overgeslagen. Dat mochten we vast niet horen… We reden ook door een bananenplantage en kregen hier uitleg over hoe de bananen werden gekweekt.
Toen we weer terug kwamen, was het ineens gaan waaien. Net als in de bijbel staat geschreven dat er opeens wind komt op steken… Gelukkig konden we nog wel met het bootje varen. Alleen gingen we nu niet helemaal naar de overkant maar tot halverwege en weer terug. Was echt heerlijk die opspattende golven tegen je aan… en dan erbij bedenken dat zo’n 2000 jaar geleden Jezus hier over het water liep of dat andere verhaal over de storm.
Op weg naar het hotel gingen we over de Jordaan waar die uit het meer stroomt. Op deze plek werd ook gedoopt en we gingen hier even kijken. Dat was aan de ene kant wel mooi en bijzonder, maar aan de andere kant dacht ik: “hoeveel betekend het als je als toerrist je hier zo massaal laat dopen?!? Een aantal uit de groep zeiden nog nou Anouk als je nog wil laten dopen… maar ik zei dat hoeft niet meer hoor ik ben één keer gedoopt en dat is goed.
De dagafsluiting deden we gezamenlijk met een groep die dezelfde reis als ons deed, alleen dan andersom, zij waren in Jeruzalem begonnen. Zij wilden graag samen met ons zingen, dus vandaar de gezamenlijke afsluiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten