Ben je net gewend aan het hotel, ga je alweer weg… Vandaag gaan we dus de grens over naar Israël. Maar eerst gaan we nog heel veel andere dingen bekijken. Als eerste naar de Jabok, over deze rivier is Jacob en zijn familie, slaven en vee overgestoken. Jacob bleef de nacht nog alleen achter, en vocht toen met een man, die hem op het heupgewricht sloeg waardoor Jacob voor de rest van zijn leven mank liep. Dit verhaal staat in Gen. 32: 23-33 De Jabok heet nu zarga. Daarna gaan we naar Jerash.
Vandaag bleef het gelukkig rustig, geen markt en zelfs de Imam heb ik niet meer gehoord. Toen ik opstond en uit het raam keek was het bewolkt :( hmm das niet zo leuk dacht ik… maar later trok het wel weer bij al bleef het wel wat fris. Vrijdag is een vrije dag voor de Islamitische wereld het was dus aardig rustig, ik was benieuwd hoe dat vandaag was. Ik vond het vandaag ook niet erg druk, maar ik hoorde later dat de scholen en overstaandheden vrijdag en zaterdag vrij hebben.
We gingen dus als eerste naar de Jabok, hier bleven we maar heel kort. Er was verder ook niet zo heel veel te zien. Al gingen sommigen van ons wel bomen, planten en bloemen op zoeken en fotograferen. (dat was de rest van de vakantie ook zo :) maar er zijn natuurlijk wel een heleboel mooie bloemen en bomen…)
Nadat we bij de Jabok waren geweest, gingen we naar Jerash. We reden door het Gilath gebergte Dit is echt onbeschrijfelijk hoog en groot, ik voelde me echt heel klein.
Bij Jerash aangekomen gingen we eerst koffie/thee drinken en daarna begonnen we aan de rondleiding die ongeveer twee uur zou duren. We zagen vele oude resten van tempels en kerken en pleinen. Best mooi om te zien.
Khalifeh de gids, had op een gegeven moment blaadjes geplukt, spoelde ze af met een flesje water en begon deze op te eten?! Iedereen dacht wat doet hij nu… Volgens hem was het goed voor de mannelijke krachten en liet ons ook proeven. Wat twijfelend namen een aantal van ons een stukje en aten het op. Het smaakte naar radijs, maar wat het nou precies was weet ik niet. Later maakte we er nog een grapje over, omdat hij later ineens zo haastig en wild was… zeiden we dat komt vast door die blaadjes.
In het theater waren manen van de Koninklijke garde op een trommel en een doedelzak aan het spelen, hier hebben we natuurlijk even gekeken en foto’s gemaakt.
Na een tijdje kwamen we bij de tempel van Artemis. Een mooie tempel die mooie zuilen heeft. Die zuilen zijn super hoog en heel breed. Khalifeh vertelde dat de zuilen altijd bewogen “whispering”. Ik keek omhoog en zag ze inderdaad bewegen, ja dacht ik dat komt gewoon door de lucht en de wolken en misschien ben ik wel duizelig omdat je dan omhoog kijkt…
Maar ze lieten zien dat ze echt bewogen, door er een steentje en een lepel onder te leggen, je zag de lepel zo heen en weer gaan. Dus de zuilen bewegen ook echt. Ik verbeelde het mij niet. De gids vertelde dat dit ook de reden was dat ze met aardbevingen altijd zijn blijven staan.
Na nog wat te hebben bekeken gingen we lunchen. Ik wil het jullie eigenlijk besparen, hoe de wc waren, maar ik wil er toch wat over zeggen. De wc’s waren niet om aan te zien, geen slot op de deur, waardoor je half in de spagaat op de wc moet hangen omdat deze natuurlijk door jan en alle vrouw gebruikt wordt, kleine benauwde hokjes, wc’s die niet meer doorspoelen en wc papier wat op de grond ligt te rollen… als je het niet afgepast bij de deur krijgt. Echt verschrikkelijk… nou genoeg geklaagd over de wc’s…
Na de lunch gingen we op weg naar Israël. We hadden allemaal verhalen gehoord over dat je heel lang moet wachten je koffers en tassen moet uitpakken, geen aangebroken levensmiddelen mee mocht nemen etc. etc. Maar het viel gelukkig allemaal mee. We moesten wel steeds onze paspoorten laten zien, eerst in de bus. Er was één echtpaar dat even hun paspoort kwijt was, dat werd dus zoeken… “waar zijn ze nou?” toch in de koffer per ongeluk?? Of toch niet?? Nog een keer kijken in de jas en ja hoor! Gelukkig daar zijn ze dan toch… pfff wat een opluchting. We mochten verder, nog geen 100 meter verder stopten we echter al weer en moesten we uitstappen met onze koffer om deze door een scanapparaat te halen. Alles in orde dus weer in de bus… weer 100 meter verder weer uit de bus paspoort controle (weer) dit duurde iets langer… De een moest zijn duim ergens op drukken en de ander moest weer door een webcam kijken. Khalifeh had hier voor ons de visums geregeld. Toen ook hier alles was geregeld namen we afscheid van Kalifeh en reden we met de bus verder. Weer controle in de bus kwamen ze weer naar onze paspoorten kijken en de bus werd aan de onderkant gecontroleerd. Nog een klein stukje rijden en we mogen weer de bus uit en nemen dan ook afscheid van Mohammed de driver… hij reed goed, alleen hadden we soms zulke steile straatjes dat je denkt gaat die bus dat redden?!? Maar het lukte altijd ben dus benieuwd hoe dat in Israël gaat…
Nou de grens van Jordanië ging goed nu nog de controle bij Israël en dan zijn we echt in Israël. De rij viel mee, dus we waren zo door de koffer controle en hier hoefde mijn koffer en tas nog niet open, ondanks de fles water die er toch echt wel zichtbaar in zat! Je paspoort werd ook nog gecontroleerd en nadat je koffer door het scanapparaat was gehaald moest je naar de douane. Volgens Addie maakte het niet uit in welke rij ik ging staan, ik was namelijk als eerste samen met Addie. Ik ging dus bij de kortste rij staan. Jan en Netty kwamen later ook bij mij staan. Alleen had Addie bij de balie waar zij stond gezegd dat ze als groep was. En daar stond ik dus niet. Ik moest dus allerlei vragen beantwoorden. Wel drie keer mijn naam zeggen, en of ik in Arabische landen was geweest. En toen vroeg ze ook nog of ik in Jordanië was geweest? Ik dacht wat is dat nu voor een vraag?? Ja, daar kom ik net vandaan. Nou na nog wat van die onzin vragen en vragen over mijn stempels in mijn paspoort mocht ik toch verder!! Gelukkig maar… Ik bleef nog even bij Jan en Netty voor als zij nog vragen kregen, om ze te vertalen als dat moest. Ze konden wel een beetje Engels, maar zij kregen helemaal geen vragen meer. Nu we kunnen weer verder. Nog één keer controle van de paspoorten en weer verder lopen. Onze koffers waren nog niet opengemaakt dus ik dacht dat komt nu zeker en dat zal wel achter die deur zijn waar we door moesten. Maar het tegendeel was waar, we waren Klaar!! We mochten naar de bus en dus viel het al met al wel mee. Toch hebben we er bijna twee uur over gedaan.
In Israël kwam buschauffeur David ons ophalen. De gids die zal pas maandag komen. We reden gelijk naar het hotel in Tiberias. Het landschap was prachtig. Weer anders dan in Jordanië. Het was niet zo heel ver rijden naar het hotel. Daar aangekomen kregen we een welkoms drankje en de sleutel. Ik ging maar gelijk naar de kamer en douche… best een mooie kamer had ik, volgens mij net nieuw gemaakt, het rook er in ieder geval nog naar de verf en de douche is ook erg mooi wel klein maar een cabine en niet zo’n stom gordijn, dat de hele tijd tegen je aan gaat plakken ;).
Na het eten en de dag afsluiting gingen we nog even koffie/thee drinken en borrelen, ik nam een warme chocomel de thee ben ik na een paar dagen meestal zat dus warme chocomel was wel weer eens lekker dan. En hij was ook echt super lekker! Met opgeklopte melk… hmmm.
Er is nog een groep van drietours in het hotel. Daar zat een stel in die Edith en Cees kende. Een man uit die groep begon zo tegen mij te praten. Ik kende hem eigenlijk niet, maar ik dacht ik klets wel wat met die meneer wel gezellig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten